αγχώδης νεύρωση

Νεύρωση που χαρακτηρίζεται από αγχώδη υπεραπασχόληση η οποία φτάνει έως τον πανικό και συχνά συνοδεύεται από σωματικά συμπτώματα. Σε αντίθεση με τη φοβική νεύρωση, το άγχος είναι δυνατόν να υπάρχει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και δεν είναι περιορισμένο σε ειδικές καταστάσεις ή αντικείμενα. H διαταραχή πρέπει να διακρίνεται από τον φυσιολογικό φόβο, ο οποίος υπάρχει όταν το άτομο αντιμετωπίζει πραγματικά επικίνδυνες καταστάσεις. Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα όταν αποτελεί μια αντίδραση του ατόμου στις ψυχοπιεστικές καταστάσεις. Μπορούμε να πούμε ότι είναι και χρήσιμο, γιατί προετοιμάζει το άτομο να αντιδράσει σε επικείμενο κίνδυνο, παρέρχεται δε μετά την πάροδο του κινδύνου. Στην περίπτωση όμως της α.ν. είναι παθολογικό, γιατί η παρουσία του δεν συνδέεται με την εμφανή ύπαρξη κινδύνου ή απειλής και είναι συνεχές. Επιπροσθέτως, το νευρωτικό άτομο μπορεί να αντιδρά με πολύ έντονο άγχος σε καταστάσεις που συνήθως προκαλούν ελαφρό άγχος, όπως π.χ. μια ελαφριά σωματική νόσος. Τα διάφορα σωματικά συμπτώματα που συνοδεύουν το άγχος είναι αποτέλεσμα εντόνου ερεθισμού του ΑΝΣ (Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος) και υπερδραστηριότητας των συναφών νευροορμονικών μηχανισμών. Ταχυπαλμίες, ωχρότητα, έκτακτες συστολές, ψυχρά άκρα, προκάρδια άλγη, αυξημένη αρτηριακή πίεση, τρόμος χεριών, κεφαλαλγία, συσφιγκτικό αίσθημα στον θώρακα και στο στομάχι, έμετοι, διάρροιες, υπέρπνοια, ημικρανία και ιδρώτας (κυρίως στις παλάμες και στα δάχτυλα) είναι συνηθισμένα σωματικά συμπτώματα α.ν. Οι διαταραχές αυτές μπορεί να επικεντρώνονται εκλεκτικά σε ένα όργανο –οπότε μιλάμε για νεύρωση οργάνου, π.χ. του στομάχου. Θεραπευτικά αντιμετωπίζεται με κατάλληλους χειρισμούς για τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών στο περιβάλλον του αρρώστου, με φάρμακα (κυρίως ελάσσονα ηρεμιστικά ή αγχολυτικά) και με ψυχολογικές θεραπείες.